Filozofia egzystencjalna, zainicjowana przez Kierkegaarda, po blisko stu latach stałą się znów aktualna. Wznowił ją około 1930 r. w Niemczech Heidegger. Podczas drugiej wojny światowej rozpowszechniła się we Francji, głównie za sprawą Sartre'a. Stała się wyrazem sceptycznych, irracjonalistycznych, pesymistycznych nastrojów chwili.
Jego teoretykami stali się: M. Heidegger, K. Jaspers, G. Marcel, J.P. Sartre. W XX w. przedmiotem badań egzystencjalizmu stała się indywidualna egzystencja człowieka, jego miejsce i rola w świecie.