Znane są zjawiska, w których pewne ciała przy pocieraniu nabierają własność przyciągania innych ciał, np. bursztyn pocierany jedwabiem przyciąga małe skrawki papieru (od greckiej nazwy bursztynu "elektron" nadano tym zjawiskom nazwę elektryzacji.) Jednym z dowodów na istnienie elektryzacji w przyrodzie jest zachowanie pałeczki ze szkła gdy potrze się ją jedwabiem i pałeczki ebonitowej gdy potrze się ją wełną. Dwie naelektryzowane tak pałeczki przyciągają się, natomiast dwie naelektryzowane pałeczki ze szkła lub dwie z ebonitu odpychają się.
Badając w ten sposób własności różnych ciał można stwierdzić, że albo elektryzują się one tak, jak ebonit potarty wełną tzn. odpychają naelektryzowaną pałeczkę ebonitową, albo też tak jak szkło potarte jedwabiem czyli odpychają naelektryzowaną pałeczkę szklaną. Omówione wyżej doświadczenie wykazuje, że ładunki elektryczne jednoimiennie odpychają się wzajemnie, a ładunki różnoimienne przyciągają się.
Elektryzacja (elektryzowanie) to proces polegający na wytworzeniu w ciele, początkowo elektrycznie obojętnym, nadmiaru ładunków elektrycznych jednego znaku.
