Określił na nowo przedmiot i zadania filozofii. Uznał, że powinna się zajmować Absolutem w jego zewnętrznym i koniecznym rozwoju. Miała stać się nauką o rozumie, w której wszystko, co rzeczywiste, ma być rozumne (logiczne), wszystko, co ]rozumne - rzeczywiste]. W obrębie filozofii Hegla można wydzielić:
ontologię, wg której przyroda i duch są dwiema postaciami, w jakie przyobleka się byt. Pierwszą postacią bytu jest pojęcie i ono stanowi punkt wyjścia rozwoju. Jego antytezą jest przyroda. Syntezą pojęcia (idei) i przyrody (materii) jest duch. System filozoficzny Hegla posiada zatem dialektyczny charakter triad. W systemie tym prawo, państwo i moralność są głównie przejawami ducha obiektywnego. Zaś duch absolutny przejawia się w sztuce, religii, filozofii.
teorię poznania, czyli metodę dialektyczną,
teorię rozwoju, czyli idealizm ewolucyjny,
filozofię państwa i dziejów,
filozofię sztuki,
filozofię religii,
historię filozofii w rozumieniu ideowej konieczności rozwoju filozofii.