Istotę filozofii Kanta stanowił pogląd, nazywany „krytycyzmem" lub „transcendentalizmem", według którego podmiot jest warunkiem przedmiotu, a pojęcia są warunkiem doświadczenia.
Konsekwencjami tego poglądu były:
a) subiektywizm, głoszący specjalnie subiektywność przestrzeni i czasu, substancji i przyczynowości;
b) agnostycyzm wobec rzeczy samych w sobie;
c) aprioryzm wobec zjawisk.
Z kantyzmu wynikała niemożliwość metafizyki (o rzeczach w sobie) i możliwość nauki powszechnej i koniecznej (o zjawiskach).
