Bentham ujął w prostą teorię oceny ludzkie. Wykorzystał prastarą teorię hedonistyczną, że dobrem jest wyłącznie przyjemność, a złem cierpienie. Poza nimi nic nie jest ani dobre, ani złe, wszystko jest obojętne. Poza nimi nic nie wiemy o dobru i złu, podobnie jak poza wrażeniami nie wiemy nic o bycie.
Pogląd ten miał oparcie w fakcie, że wszyscy pragną przyjemności i unikają cierpienia. Czyli hedonizm etyczny, że przyjemność jest dobrem opierał na psychologicznym, że wszyscy pragną przyjemności.
