Zdarza się, że podczas tworzenia i rozrastania się wtórnej ściany komórkowej, jest ona tak gruba, że zajmuje prawie całą objętość komórki. Do takiej sytuacji dochodzi np. we włóknach sklerenchymatycznych (tkanka wzmacniająca roślin), które mają postać podłużnych komórek o klinowato zakończonych końcach, które zachodzą na siebie. Mogą one występować pojedynczo lub tworzyć długie sznury lub pasma. W komórkach miękiszowych (zachowują zdolność do podziałów i odróżnicowania, dzięki czemu odgrywają istotną rolę w zjawiskach regeneracyjnych) i merystematycznych, ściana komórkowa jest cienka i przez cały czas zachowuje początkowy charakter.
