Według legendy 37 letni Abelard, ceniony uczony XII wiecznej Francji, został zatrudniony przez Fulberta, wuja 20 letniej wówczas Heloizy, jako nauczyciel. Heloiza, zgłębiająca tajniki rzemiosła literackiego, była jedną z nielicznych pisarek, które twierdziły, że namiętna erotyczna więź między ludźmi może współgrać z przyjaźnią i wiarą w Boga.
Swoje przekonania Heloiza wcieliła w życie, przeżywając romans z własnym nauczycielem. Gdy zaszła w ciążę, kochankowie potajemnie zawarli związek małżeński. Syn Abelarda i Heloizy, Astrolabe był wychowywany przez rodzinę Abelarda. Kanonik Fulbert, chcąc się zemścić, nasłał zbirów, którzy wykastrowali Abelarda. Abelard poniósł dotkliwą karę, kochankowie rozstali się i odtąd żyli w klasztorze.
Przez wiele lat korespondowali ze sobą, a ich listy należą do najpiękniejszych dzieł literatury światowej. Abelard napisał autobiograficzną Historię moich niedoli. Para leży pochowana we wspólnym grobie na paryskim cmentarzu Pere Lachaise.
