Natura jest rozumna, harmonijna, boska. Największą więc doskonałością dla człowieka jest dostosowanie się do tej powszechnej harmonii. Życie powinno być przede wszystkim zgodne z naturą samego człowieka, na tym polega cnota. Żyć cnotliwie i żyć zgodnie z naturą - to jedno i to samo.
Życie cnotliwe jest życiem wolnym. Kto bowiem działa zgodnie ze swą naturą, ten jest wolny. A działanie cnotliwe jest właśnie zgodne z naturą.
Życie zgodne z naturą jest zarazem zgodne z rozumem. Nie namiętności bowiem, lecz rozum stanowi naturę człowieka. Z tego względu rozum był dla stoików miarą postępowania, ich naturalizm był zarazem racjonalizmem.
Cnotę definiowali jako rozsądek, jako wiedzę, jako rozum. Rozum zaś rządzi nie tylko człowiekiem, ale całym kosmosem, stanowi więc łącznik między człowiekiem a kosmosem, między cnotą ludzką a prawem natury.
