Punktem wyjścia dla Parmenidesa była teza:
"Trzeba z konieczności powiedzieć i myśleć, że tylko to, co jest, istnieje.
Bo byt jest, a niebytu nie ma".
Z tej prostej zasady wyprowadził wszystkie własności bytu.
Byt nie ma początku: bo z czego miał powstać? Tylko z niebytu - a niebytu nie ma.
Nie może też mieć końca, dla tej samej racji, dla której nie ma początku;
Jest więc wieczny.
Jest ciągły, bo każda przerwa byłaby niebytem;
Jest nieruchomy i w ogóle niezmienny, bo mógłby zmienić się tylko na niebyt;
Jest niepodzielny, bo części bytu nie będąc już bytem musiałyby być niebytem;
Nie ma w sobie różnic, bo to, co różne od bytu, jest niebytem.
Byt jest więc stały i jeden, jest przeciwieństwem stawania się i mnogości.
