Rozwój
endotermii (a więc przyspieszenie tempa
metabolizmu) wywołał wiele zmian w budowie i trybie życia
ssaków. U wczesnych ssaków doszło do usprawnienia mechanizmu oddychania. Już
cynodonty wykształciły nowy mechanizm wymiany gazowej –
przeponowy. O powstaniu przepony świadczy zanik żeber w dalszym odcinku
tułowia, z niego kształtuje się więc
odcinek lędźwiowy kręgosłupa (u
gadów żebra występują na całym odcinku tułowiowym, a u człowieka i innych ssaków – tylko na
odcinku piersiowym). Ssaki zaczęły też oszczędzać energię – wytworzyły
termoizolacyjną warstwę
sierści. Ponadto podsunęły kończyny pod tułów, co usprawniło
lokomocję. Bardziej złożonym procesem było wykształcenie mechanizmów pozbywania się nadmiaru ciepła, więc ssaki były zmuszone do aktywności w chłodniejszej, nocnej porze doby i do ograniczenia rozmiarów ciała.