Szacunkowo określa się liczbę typologicznie zróżnicowanych języków afrykańskich na 1000-1500, dzieląc je na dwa zespoły:
języki chamito-semickie, występujące w Afryce Północnej i Etiopii (około 57), oraz
języki ludności murzyńskiej, zamieszkującej pozostałe terytorium (około 1000), dzielące się na odrębne rodziny i grupy językowe:
a) języki Sudanu i Gwinei (około 440 różnych grup językowych na tym obszarze)
b) języki bantu (około 600), rozpowszechnione w środkowej i południowej Afryce, bardzo zbliżone pod względem słownictwa i budowy gramatycznej, stanowią część rodziny języków bantuidalnych
c) języki khoisan, tzw. paleoafrykańskie (około 65), obejmujące języki buszmeńskie i hotentockie, występujące głównie w Afryce Południowej i Zachodniej (pustynie Namib i Kalahari), stanowiące najstarszą warstwę lingwistyczną w Afryce Południowej, mające wiele wspólnych cech w fonetyce, budowie gramatycznej i słownictwie, charakteryzujące się specyficznymi mlaskami i tonami semantycznymi, pełniącymi funkcje dystynktywne (wyróżniające)
język malgaski, należący do rodziny języków austronezyjskich
języki kreolskie, powstałe w wyniku kontaktów języków afrykańskich z europejskimi, oraz
