Ze względu na wypukły profil skrzydła, powietrze opływające je od góry musi pokonać dłużą drogę niż to po spodniej stronie, toteż musi poruszać się szybciej. Powoduje to powstanie podciśnienia na górnej powierzchni skrzydła. Jednocześnie ustawienie skrzydła pod małym kątem (kątem natarcia) do kierunku strug powietrza powoduje dodatkowy nacisk od spodu. Oprócz tej siły nośnej, działającej na skrzydło szybującego ptaka (czy samolotu), ptak może wytwarzać dodatkową siłę skierowaną ku górze, machając skrzydłami. Zatacza nimi pionowe ósemki, zmieniając kąt ustawienia skrzydeł i stopień ich rozpostarcia. Takie ruchy pozwalają niektórym ptakom (na przykład kolibrom czy skowronkom) zawisnąć w miejscu.
