Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Aktualna kategoria: Nauka » Język polski » Liceum - lekcje

1...18192021222324252627282930313233343536
Lekcja: "Groza gór wysokich w poezji Kazimierza Przerwy - Tetmajera"




Wędrowiec słyszy, jak „huczą zamgławione nad wierchami głusze”. Z Doliny Kościeliskiej dochodzi do niego „echo dziwnych głosów”, pobrzmiewające wśród gór. „Wieczne milczenie” gór wysokich szczególnie daje znać o swoim istnieniu w momencie, gdy umilkną hałasy, które otaczają te zakątki na co dzień. Tu panuje „głębokie milczenie skał”. Słychać grzmoty huczących kaskad. Potoki pienią się „fala za falą”. Płyną samotnie „wśrod ciemnych cisz i cieni”. Swym szumem łagodnie przerywają „senną ciszę” granitów. Wicher halny „wyje w skalnej głuszy”. Gwiżdże, wydając z siebie „ponury ton”. Wycie wiatru przeszkadza wędrowcowi we wsłuchiwaniu się w milczenie wielkich głazów. Nazywa go „orlopiórym ponurym wichrem”, który „mąci nocną głuszę”. Gwałtowny wiatr podobny jest do lwa „ścigającego bawoły po stepie”. Uderza w złomy ścian z taką siłą, że podmiotowi lirycznemu zdaje się, jakby włóczył się tu Szatan, i uderzał w róg. To wicher odpowiedzialny jest za „wyśpiewywanie hymnów zagłady” mającej stoczyć się w przepaść limbie. To jego szum słychać w „skalnej dziczy”. Może się wydawać:
„(...)
jakby skały i wody, i limby, i jodły
rozkołysaną, senną mowę z sobą wiodły
o rzeczy pełnej grozy, wielkiej, tajemniczej.”
[w: Mgły nocne]
<< Poprzednia plansza   Następna plansza >>
Pobierz lekcję

Udostępnij link do tej lekcji innym uczniom:




Zgłoś uwagę do lekcji:




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie