Lekcja: "102. Nieorganiczne i organiczne składniki komórki cz.3"
Hydrofobowość
Fosfor wykorzystuje się do produkcji zapałek Autor: Przykuta
Cząsteczka fosfolipidu ma amfipatyczny charakter – hydrofobowo-hydrofilowy. Hydrofobowość to skłonność cząsteczek chemicznych do odpychania od siebie cząsteczek wody, zaś hydrofilowość to skłonność cząsteczek chemicznych do łączenia się z wodą. Cząsteczka ta cechuje się charakterem hydrofobowym, która istnieje dzięki długim łańcuchom węglowodorowym reszt kwasowych, co prowadzi do tworzenia się tzw. „niepolarnych ogonów”, zaś glicerol (ma trzy grupy hydroksylowe i w naturalnych tłuszczach łączy się najczęściej z trzema resztami kwasów tłuszczowych ) i elementy zawierające fosfor, które składają się na biegun fosfodiestrowy, nadają cząsteczce charakter hydrofilowy i tworzą tak zwaną „polarną głowę”.
