Przodków
nasiennych upatruje się, podobnie jak
paproci i
skrzypów, wśród prymitywnych
trymerofitów. Z nich w połowie
dewonu wykształciły się rośliny zwane
archeopterysami, o liściach zbliżonych do
makrofili prymitywnych paproci. Jednakże budowa ich solidnego
pnia (do prawie 20 m wysokości), zdolnego do przyrostu na grubość, oraz (przynajmniej u niektórych) różnozarodnikowość spowodowały, że zalicza się je do odrębnej grupy
pranagozalążkowych. Właśnie w archeopterysach upatruje się przodków wszystkich późniejszych roślin nasiennych. W dwóch niezależnych liniach
ewolucyjnych wywodzących się z
archeopterysów doszło równolegle do procesu zamykania
makrosporangiów w specjalnych osłonkach i tworzenia się
zalążków.
