Paprociowe są dość zróżnicowane
morfologicznie, ale zachowują wspólny plan budowy. Ich
sporofit składa się z
łodygi niezdolnej do przyrastania na grubość i liści o charakterze
makrofili, z blaszką często podzieloną pierzasto. Łodyga u większości współczesnych przedstawicieli jest podziemnym
kłączem, z którego prawie na całej długości wyrastają drobne
korzenie przybyszowe. Niektóre gatunki tropikalne mogą mieć łodygę w postaci krótkiego, wzniesionego „pnia” (
kłodziny). Liście wyrastają najczęściej na końcu łodygi, tworząc
pióropusz. Młode są w charakterystyczny sposób zwinięte (pastorałowato). Liście zarodnionośne (
sporofile) nigdy nie tworzą
kłosa. Czasami są wyraźnie różne od liści wegetatywnych, zwanych
trofofilami (jak np. u
pióropusznika strusiego).
