Najwięcej energii słonecznej otrzymuje strefa międzyzwrotnikowa. Tylko w niej Słońce góruje w zenicie, co zdarza się dwa razy w roku. Górowanie w zenicie występuje raz w roku tylko na zwrotnikach, które wyznaczają granicę strefy. Pomiędzy zwrotnikami a kołami podbiegunowymi na każdej z półkul położone są dwie strefy umiarkowane. Otrzymują mniej promieniowania pochodzącego od Słońca, nigdy też na ich obszarze Słońce nie góruje w zenicie. Każda doba zachowuje następstwo dnia i nocy, których długość trwania uzależniona jest od pory roku. Dwie strefy okołobiegunowe (polarne) rozciągają się od kół polarnych do biegunów. Wysokość Słońca nad horyzontem jest niewielka, przez co strefy te otrzymują najmniejszą spośród innych porcję energii.
Widok ziemskiego horyzontu
z
