Profil glebowy – pionowy przekrój, odsłaniający morfologię (budowę) danej gleby, a w szczególności rodzaj, miąższość i wzajemny układ poziomów genetycznych.
Występujące w danej glebie poziomy mówią o jej pochodzeniu i pozwalają na klasyfikację gleb. Poziomy te różnią się barwą, stopniem koncentracji składników, miąższośią itp.
Najwyższy poziom gleby to poziom akumulacji – poziom nie rozłożonej lub słabo rozłożonej substancji organicznej. Zwykle na powierzchni gleby występuje złożona z obumarłych szczątek roślinnych i zwierzęcych niejednolita gąbczasta masa (poziom ściółki A2). Niżej znajduje się poziom o ciemnym zabarwieniu, zbudowany z rozłożonej substancji organicznej (poziom akumulacji próchniczej A0).
Poniżej wytwarza się poziom wymywania – eluwialny (A2). Bardzo charakterystyczny jest dla gleb bielicowych. Zwykle odznacza się jasnoszarym lub jasnobrązowym, a nawet białym zabarwieniem. Jasne zabarwienie daje nierozpuszczalna krzemionka.
- Poziom przemywania (A3) – charakterystyczny dla gleb płowych. Powstaje on w wyniku wymywania i przemieszczaniaw głąb profilu żelaza, glinu i krzemionki oraz nie rozłożonych cząstek ilastych. Poziom ma płowe jasnoszarożółte zabarwienie.
- Poziom wmywania (iluwialny). Posiada symbol B. tworzy go strefa osadzania składników wymytych powyżej. Osadzane są tu tlenki żelaza, glinu i minerały ilaste. Poziom wymycia zwykle odznacza się rdzawoszarym lub jasnobrunatnym zabarwieniem
