• Początkowo drewniany, później kamienny podłużny budynek usytuowany naprzeciw widowni wzdłuż linii stycznej do orchestronu. Mieściły się w nim szatnie dla aktorów, magazyny rekwizytów. W nim także przebywali ci artyści, którzy akurat w danej chwili nie grali.
• Fasada budynku była też tłem dla przedstawianej sztuki. Umieszczano w niej troje drzwi, przez które na scenę wychodzili aktorzy. Każde z nich miało ściśle określoną, stałą symbolikę i było przeznaczone dla konkretnych postaci. Najistotniejsze były drzwi środkowe (nazywane królewskimi), ponieważ nimi wychodzili najważniejsi w sztuce bohaterowie. Drzwi boczne przeznaczone były dla postaci mniej znaczących.
• Budynek sceniczny odgrywał również istotną rolę dla akcji wystawianej sztuki. Często w nim odbywały się wydarzenia, które nie były pokazywane na scenie i o których postacie tylko mówiły. Na jego ścianie zamieszczano dekoracje. Na krańcach ograniczony był bocznymi skrzydłami.