Kształtowanie się geografii jako nauki
Ptolemeusz (grecki filozof z
Aleksandrii, żył w II w.) napisał dzieło
„Mathematike syntaxis” (
Almagest), w którym zawarł podstawy ówczesnej
astronomii, gdzie znalazła się rozwinięta
koncepcja geocentrycznego świata. Kolejne prace uczonych z zakresu astronomii opierały się na bazie Almagestu, aż do roku 1543, kiedy to
Mikołaj Kopernik (polski astronom, matematyk, prawnik, ekonomista, strateg, lekarz,
astrolog, tłumacz) opublikował
„O obrotach ciał niebieskich” (De revolutionibus orbium celestium), gdzie udowodnił, że
Ziemia i inne planety krążą wokół
Słońca. Do poszerzenia granic o ówczesnym świecie przyczyniły się wielkie odkrycia geograficzne (np. w 1492 r.
Krzysztof Kolumb jako pierwszy dotarł do
Ameryki, w 1522 r. zakończyła się wyprawa
Ferdynanda Magellana dookoła Ziemi, co potwierdziło kulistość planety), a w 1570 r. został wydany pierwszy geograficzny atlas świata pt.
"Theatrum orbis terrarum", autorstwa
Abrahama Orteliusa.
