Początek panowania Jagiellonów w Polsce

W 1386 r. Jagiełło przyjął chrzest (po raz drugi, ponieważ w dzieciństwie został ochrzczony, przez swoją matkę - ruską księżniczkę - w Kościele prawosławnym), na którym otrzymał imię Władysław i ożenił się z Jadwigą Andegaweńską (król Polski od 1384 r.). Jednak unia polsko-litewska (związek Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego) miała także przeciwników w postaci opozycji litewskiej, na czele której stanął stryjeczny brat Jagiełły – Witold Kiejstutowicz. Chrzest Litwy odebrał Krzyżakom powód do ataku na nią oraz sprawił, że istnienie zakonu straciło sens, bowiem nad Bałtykiem nie pozostało już żadne państwo do nawrócenia. Tak więc Krzyżacy zajęli się podsycaniem konfliktu braci stryjecznych, który dałby im powód do przeprowadzenia interwencji i zaczerpnięcia nowych korzyści. Aby wyeliminować zagrożenie ze strony zakonu krzyżackiego, Władysław II Jagiełło zdecydował się pogodzić z Witoldem, a wraz z mianowaniem jego wielkim księciem, Litwa zachowała pewną niezależność.