Między V a IX w. w
Europie powstawały nowe, ale słabe państwa, ponieważ ich władcy nie kierowali jeszcze tak dużymi terenami i dość liczebną
społecznością. Spowodowało to
podniesienie pozycji papieża, który stał się dla nich
autorytetem, ponieważ kierował
Kościołem posiadającym kilkusetletnią
tradycję. Dzięki temu, że Kościół powstał w
cesarstwie rzymskim, znanym z dobrze rozwiniętej
administracji, miał
doświadczenie w organizowaniu i rządzeniu liczebną społecznością. Pozwoliło to na zbudowanie
sprawnej i jednolitej struktury kościelnej w całej Europie. Za zachowanie prawd wiary odpowiedzialni byli
zakonnicy (gdy papież ogłaszał nauczanie Kościoła, to sugerował się ich opinią), którzy prócz
modlitw,
nauczali oraz studiowali Pismo Święte.
Fragment dziesięciu
