Było parę rodzajów pisowni – najczęściej pisano od lewa do prawa, zaś zdarzały się także zapisy biegnące w przeciwną stronę lub z góry ku dołowi. Do początku XIX w.n.e. wielu badaczom sprawiało to duże trudności, ponieważ nie znali jeszcze tych metod. Pisano za pomocą łodygi sitowia ze spłaszczonym końcem nasączonym czerwonym (tytuł i początkowe wyrazy) lub czarnym (reszta zdania) tuszem. Prócz funkcji informacyjnej, hieroglify pełniły także funkcje dekoracyjne.
Pchła może cały rok czekać w bezruchu, by na odgłos kroków (ludzkich lub zwierzęcych) natychmiast wyrwać się z odrętwienia i wskoczyć na potencjalnego żywiciela.
Hieroglify
