Demokracja szlachecka
Typ demokracji szlacheckiej ukształtował się w Polsce w II połowie XV wieku, a szczyt rozwoju osiągnęła w wieku XVI.
Polski sejm za panowania Zygmunta III Wazy
Pełnię praw obywatelskich i politycznych posiadał tylko jeden stan – szlachta. Jego przedstawiciele posiadali wyłączne prawo udziału w sejmikach, zasiadania w sejmie i sprawowania urzędów.
Konstytucja z 1505 roku (Nihil novi) precyzowała, że bez zgody sejmu i senatu nie mogły być uchwalone żadne prawa. W ten sposób znacznie została ograniczona rola króla.
Reasumując, najważniejszym organem władzy państwowej był sejm, którego członków wybierała szlachta na sejmikach. Sejm decydował o wojnie i pokoju, współdecydował o polityce wewnętrznej.
