Lekcja: "Od mitów tebańskich do tragedii Sofoklesa"
Przebieg wydarzeń w dramacie pozwala stworzyć obrazy psychologiczne bohaterów i wiele o nich powiedzieć, spójrzmy:
Zgodnie ze strukturą tragedii antycznej utwór rozpoczyna się prologiem, w którym na scenie obserwujemy Ismenę i Antygonę. Z ich rozmowy dowiadujemy się o zakazie Kreona i niemożliwości pogrzebania ciała jednego z braci. Zarysowany zostaje konflikt gdy siostra odmawia tytułowej bohaterce pomocy. Antygona gani Ismenę za to, ze woli być posłuszna władcy, który polecił, by: "Nieszczęsne zwłoki bez czci pozostały By nikt ich płakać, nikt grześć się nie ważył" niż świętym prawom boskim.
Następnie pojawia się Chór, który śpiewa pieśń sławiącą słońce – jest to parodos. Chór wyjaśnia okoliczności tej trudnej sytuacji.
Rozmowa władcy z chórem, którą zaraz po pieśni słyszy widz, to już epejsodion I. Na scenie pojawia się w nim dodatkowo strażnik, który donosi Kreonowi, że "Trupa ktoś co tylko Pogrzebał skrycie i wyniósł się chyłkiem".
Przodownik Chóru zwraca uwagę, że musieli w tym uczestniczyć bogowie, co powoduje jeszcze większą złość u Kreona. Rozkazuje pojmać tego, kto zasypał ciało piaskiem a zdrajcę odgrzebać i postawić przy nim straż.
