Przesłanie duchów lekkich
Dzieci skarżą się, że pomimo pozornego szczęścia nie mogą stanąć przed obliczem Boga: "Zbytkiem słodyczy na ziemi/ Jesteśmy nieszczęśliwemi." Przybyły do kaplicy, by poprosić o dwa ziarna gorczycy, które mają zastąpić brak goryczy i cierpienia w ich przeszłym, ziemskim życiu. Przynoszą także zgromadzonym ważne przesłanie. Cierpienie jest nieodłącznym elementem ziemskiego życia, nie można go uniknąć, gdyż to ono otwiera niewinnym duszom "bramy nieba":
"Bo słuchajcie i zważcie u siebie/ Że według bożego rozkazu:
Kto nie doznał goryczy ni razu,/ Ten nie dozna słodyczy w niebie."
Chór ze skupieniem powtarza przestrogę, Guślarz ofiaruje dzieciom ziarna i odpędza je (podobnie jak kolejne duchy) słowami zaklęcia:
"Teraz z Bogiem idźcie sobie./ A kto prośby nie posłucha,
W imię Ojca, Syna, Ducha/ Widzicie Pański krzyż?
Nie chcecie jadła, napoju, / Zostawcie nas w pokoju! A kysz, a kysz."
