Niepokoje religijne w Anglii w XIV w. i powstanie husyckie w Czechach
Stosując
nowe systemy walki, powstańcy pod dowództwem wodza
Jana Żiżki (poprzednio służył w oddziałach
Władysława Jagiełły) odnosili sukcesy. W obronie znalazła się wyborowa
piechota, w skład której wchodzili chłopi, którzy stosowali połączone łańcuchami wozy ustawione w
czworobok.
Po śmierci Żiżki nastąpiły konflikty w obozie husyckim, który podzielił się na dwie grupy. Jedna z grup –
taboryci - sprzeciwiała się ugodzie z
katolikami oraz dążyli do walki z bogatym mieszczaństwem i feudałami, skupiali wokół siebie ludność niższych warstw społecznych oraz ubogie
chłopstwo. Drugą grupę stanowili
kalikstyni (zwani także utrakwistami),
którzy dążyli do porozumienia z katolikami, skupiali wokół siebie
profesorów uniwersytetu i bogate
mieszczaństwo. Doszli do porozumienia z cesarstwem i
w zamian za spełnienie części ich żądań zgodzili się przyłączyć do walki przeciwko taborytom w bitwie pod
Lipanami w 1434 r.
Jan Żiżka na obrazie Jana
