Lekcja: "019. Narodziny i rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa"
Narodziny i rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa
Organizacja Kościoła. Konstantyn Wielki i Teodozjusz Wielki
Pierwsze prześladowania gmin chrześcijańskich zaczęły się w I w., a najbardziej znanym tego przejawem było oskarżenie wysnute przez Nerona w 64 r., który zarzucał gminie Rzymu podpalenie miasta. W III w. zaczęto konfiskować chrześcijanom majątki, skazywać ich na ciężkie roboty lub karę śmierci, a w latach 303-304 cesarzDioklecjan wydał edykty przeciwko wyznawcom tej religii, nakazał palić ich księgi i burzyć kościoły, a chrześcijan pochodzących z wyższych klas pozbawiał przywilejów. W 313 r. w Mediolanie cesarz Konstantyn Wielki wydał edykty o tolerancji chrześcijan, uznający chrześcijaństwo za wiarę legalną. Religia chrześcijańska stała się jedyną religią państwa po tym, jak w 392 r. cesarz Teodozjusz Wielki zakazał odprawiania i wiary we wszelkie pogańskie kulty.
