W trakcie rządów cesarskich Karol wydawał wiele rozporządzeń tzw. kapitularzy, które regulowały sprawy społeczne, gospodarcze, polityczne i religijne. Tereny, jakimi rządził uważał za swoje prywatne, więc dzielił je według swojego uznania i wyznaczył sposób ich dziedziczenia. W ten sposób wytworzyła się wczesnośredniowieczna forma ustroju, która była określana jako monarchia patrymonialna. Aby podkreślić niezależność państwa od kościoła, w 813 r. Karol osobiście koronował na cesarza swojego jedynego pozostałego przy życiu syna Ludwika.
