Benedykt z Nursji w 529 r. na wzgórzu Monte Cassino założył klasztor, dla którego napisał również regułę zakonną około 540 r. Ta reguła stanowiła podstawę funkcjonowania także innych wspólnot zakonnych. Podstawami były: kult, medytacja, nauka i praca fizyczna. Mnisi podejmowali pracę fizyczną głównie na roli, co miało pomóc powszechnie obecnemu regresowi gospodarczemu. Zakonnicy umieli czytać i pisać, co wówczas było rzadkością wśród społeczeństwa, więc potrafili wykorzystać uzyskiwaną z ksiąg wiedzę o uprawie roli i sztuce agrarnej. Właśnie od benedyktynów i ich wysiłku fizycznego oraz mozolnej pracy, dzięki której z pustkowi tworzyli sady i ogrody, wzięło się określenie „benedyktyńska praca” jako synonim wysiłku i wytrwałości w działaniu.
