Muzyczna lekcja historii - lekcja, testy wiedzy

Lekcja: "Muzyczna lekcja historii"

Jankiel naśladuje muzyką, Mickiewicz natomiast naśladuje muzykę.
Czytając zacytowane fragmenty, słyszymy niemalże grę Żyda. Spójrzmy: Służą temu

emocjonalne epitety: „skoczne dźwięki”, „słyszalne brzęczenie”…
Porównania: „A wtem puścił fałszywy akord jak syk węży” wzmagające odczucia czytelnika.
Przenośnie: „błyszczał żar”, „dźwięki radością oddychają”
Powtórzenia: „znam, znam”, „wiwat, wiwat” wprowadzają klimat opisywanej sytuacji i pozwalają na „wzięcie w niej udziału”
Nagromadzenie wyrazów dźwiękonaśladowczych: „zgrzyt”, „brzmi”, „buchnął”… powoduje, że wszystko dookoła naprawdę się rusza – i powoli, i szybko. Wprowadzają one dodatkowe dźwięki do melodii, czynią ją jeszcze bardziej dźwięczącą.
Nagromadzenie czasowników: „tony natęża”
rzeczowników odzwierciedlających wydarzenia: „jęk dzieci, płacz matek” (przecież czytając niemalże to słyszymy), które dostarczają dodatkowych wrażeń dźwiękowych.
Wprowadzenie dysonansu w melodię poprzez zgrupowanie wyrazów ze spółgłoskami syczącymi daje wrażenie ciągłego syczenia, szeptania, szmeru.