Podłoże reformy Kościoła katolickiego. Sobór w Trydencie
W roku 1545, papież Paweł III zwołał sobór w Trydencie, który, łącznie z przerwami obradował aż do 1563 r. Zadanie przygotowania soboru otrzymała powołana Kongregacja Doktryny Wiary. Na soborze znaleźli się duchowni, którzy posiadali różne poglądy dotyczące wewnętrznej struktury Kościoła oraz w kwestii reformacji. Na soborze kontynuowany był spór między kurialistami (uznawali wyższość papieża nad soborem) a koncyliarystami, którzy za najwyższą władzę Kościoła uznawali sobór. Konflikt ten wygrali kurialiści, co zaważyło na decyzjach soborowych, które przyczyniły się do umocnienia pozycji kurii rzymskiej i papieża.