Lekcja: "046. Szkoła Lwowsko - Warszawska, część II"
Szkoła Lwowsko - Warszawska
Szkoła lwowsko-warszawskiej stała na ogół na gruncie absolutyzmu aksjologicznego. Rozróżnienie etyki opisowej (etykologii) i etyki normatywnej było powszechne. Nikt nie miał wątpliwości, że etyka opisowa jest nauką. Według klasycznego schematu Ossowskiej składa się na nią semiotyka języka ocen i norm, psychologia moralności i socjologia moralności.
Większość filozofów ze szkoły lwowsko-warszawskiej była przekonana, że można racjonalnie argumentować za wartościami i powinnościami.
Czeżowski uważał, że istnieje doświadczenie moralne, a etyka jest nauką empiryczną.
Kotarbiński wyprowadzał reguły etyczne z zasady spolegliwego opiekuństwa, jego zdaniem „oczywistość serca” wystarcza dla etyki niezależnej i nie trzeba odwoływać się do innych uzasadnień, np. religijnych.
Według Tatarkiewicza, wartości są absolutne, natomiast normy bywają względne.