Średniowiecze charakteryzował brak wolności indywidualnej. Człowiek był przykuty do swej roli w porządku społecznym. Nie czul się jednak samotny i odizolowany, bo identyfikowano go z jego rolą w społeczeństwie, był chłopem, rzemieślnikiem, rycerzem, nie zaś jednostką, która przypadkowo trudni się tym lub owym.
Suma wolności jaką dysponował człowiek średniowiecza oraz jego zakorzenienie w relacjach społecznych sprawiają, że człowiek średniowiecza miał szansę realizacji typowo ludzkich potrzeb.
