Istotą heglizmu było przekonanie, że każda postać bytu jest niezbędnym ogniwem rozwoju. Hegel chciał z natury bytu i jego rozwoju wywieść, według jednej zasady wszystkie jego postacie.
W systemie tym, nie oddzielającym myśli od rzeczywistości, zestawione zostały postacie logiki, przyrody i kultury, państwa, społeczeństwa, prawa, religii, sztuki, nauki. Była to najbardziej uniwersalna filozofia, pełna nieograniczonej ufności w siły umysłu ludzkiego.