W XVIII w. empiryzm był w Anglii filozofią panującą. Jego tradycje kontynuowali „radykałowie filozoficzni" z grona, których wyszedł Mill.
J. St. Mill należał więc do linii angielskich myślicieli, głoszących empirystyczną teorię poznania, asocjacjonistyczną psychologię, utylitarystyczną etykę.
Był „ostatnim w szeregu wielkich ludzi, złożonym z Bacona, Hobbesa, Newtona, Locke'a, Hume'a i Herschla".
