Ze stanowiska empiryzmu zwalczał teorię idei wrodzonych, głównym argumentem było to, że idee, rzekomo wrodzone umysłowi ludzkiemu, wcale nie są znane wielu ludziom, powoływał się zwłaszcza na dzieci, na dzikich, na umysłowo chorych.
Kładł nacisk na empiryzm, zachował jednak pewne czynniki wrodzone. Mówił, że przez doświadczenie nabywamy cały materiał wiedzy, ale tylko materiał, natomiast władze umysłu nie są nabyte, lecz wrodzone.
Locke powoływał się na dzieci, dzikich, umysłowo chorych.
