Czołowym przedstawicielem nominalizmu był Roscelin (1050-1120), zakonnik z Compiegne. Nauczał, że nie istnieje nic poza jednostkowymi rzeczami: nie ma barwy poza barwnymi ciałami ani mądrości poza mądrą duszą.
Wywodził stąd, że rodzaje są jedynie wymawianymi przez nas dźwiękami, czyli, jak mówił, "głosami". Jego doktryna, jako heretycka, została potępiona na synodzie w Soissons w 1092 r. A nominalizm, który jej służył za podstawę, został odrzucony przez większość ówczesnych uczonych.