Zawilec żółty
Zawilec żółty | Gatunek trujący |
Zawilec żółty (Anemone ranunculoides
L.
) –
gatunek
byliny
należący do rodziny
jaskrowatych
. Występuje w stanie dzikim w całej niemal
Europie
oraz na
Zakaukaziu
w Azji[2]. W
Polsce
pospolita na całym niżu, ale występuje rzadziej od
zawilca gajowego
. Morfologia- Pokrój
-
Roślina wieloletnia
wysokości 10-20
cm
z pojedynczą, nierozgałęzioną
łodygą
.
-
Liście
-
Odziomkowe
nie pojawiają się do okresu kwitnienia, niekiedy brak ich zupełnie. Liście łodygowe trzy, ustawione okółkowo,
trójdzielne
aż do nasady z odcinkami 3-wrębnymi i grubo ząbkowanymi.
-
Kwiaty
- Z okółka liści szczytowych wystają dwa, rzadziej jeden
żółty
kwiat
. Płatki, w liczbie 5-6, od spodu słabo owłosione. Liczne
słupki
i
pręciki
.
-
Owoce
- Owłosione, szorstkie
niełupki
, tworzące zwisający
owocostan
.
Biologia i ekologia
Bylina
,
geofit ryzomowy
. Kwitnie od marca do maja. Pręciki i słupek dojrzewają równocześnie, zapylany jest przez owady, głównie błonkówki, ale może być również samopylny[3]. Nie posiada
miodników
, ale wytwarza dużo
pyłku
. Kwiaty w czasie dnia obracają się za słońcem, w nocy i w czasie złej pogody zamykają się[3]. Siedlisko: łęgi, wilgotne
lasy liściaste
i mieszane, wilgotne zarośla,
gleby
gliniaste. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych
gatunek charakterystyczny
dla O. Fagetalia sylvaticae[4]. Cała roślina jest
lekko trująca
. Jak wszystkie
jaskrowate
, wytwarza trujący
glikozyd
ranunkulinę o piekącym smaku. Działa ona drażniąco na błony śluzowe i skórę, powoduje mdłości, biegunki, krwawienia i podrażnienia skóry[5]. W stanie surowym trujący jest również dla zwierząt, ale po wysuszeniu traci własności trujące i może być zjadany w sianie przez bydło domowe[3]. Zastosowanie i uprawa-
Roślina ozdobna
, przydatna do obsadzania słonecznych skarp, tarasów oraz kamienistych rabat. Kwitnie przez długi okres od wiosny do wczesnego lata.
- Bez problemu znosi zimę. Najlepiej rośnie na podłożu próchnicznym, o odczynie zasadowym i zasobnym w wodę. Można go rozmnażać z nasion, które wysiewa się zaraz po zbiorze, lub przez podział kłącza późną jesienią lub bardzo wczesną wiosną[6].
ZmiennośćTworzy
mieszańce
z
zawilcem gajowym
[7] Przypisy- ↑ Stevens P.F.:
Angiosperm Phylogeny Website
(
ang.
). 2001–. [dostęp 2009-06-07].
- ↑
Germplasm Resources Information Network (GRIN)
. [dostęp 2010-02-05].
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006.
- ↑ Burkhard Bohne, Peter Dietze: Rośliny trujące: 170 gatunków roślin ozdobnych i dziko rosnących. Warszawa: Bellona, Spółka Akcyjna, 2008. .
- ↑ zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. .
- ↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006.
Inne hasła zawierające informacje o "Zawilec żółty":
Zawał mięśnia sercowego
...
Sedmídolí
...
Skalny Stół
...
Pstrąg potokowy
...
Ziołorośla
...
Úpská Jáma
...
Słonecznik (Karkonosze)
...
Grzbiet Lasocki
...
Kowarski Grzbiet
...
Przełęcz Okraj
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Zawilec żółty":
19 Sygnały na drodze. Hierarchia sygnałów i znaków (plansza 12)
...
19 Sygnały na drodze. Hierarchia sygnałów i znaków (plansza 14)
...
19 Sygnały na drodze. Hierarchia sygnałów i znaków (plansza 2)
...
|