Żółta rasa człowieka (inaczej rasa mongoloidalna) – jedna z trzech głównych
ras człowieka
(obok
czarnej
i
białej
).
Nazwy skojarzonej z
Mongołami
użył po raz pierwszy prawdopodobnie Christoph Meiners. W opublikowanej w roku 1785 Grundriß der Geschichte der Menschheit (Szkic historii ludzkości) podzielił on ludzkość na dwie rasy - tatarsko-kaukaską, którą utożsamiał z pięknem, oraz mongolską, której podstawowym wyróżnikiem była brzydota[1]. Termin ten został wykorzystany i rozpowszechniony przez
Johanna Blumenbacha
.
Charakterystyka
Rasę żółtą można podzielić na odmianę azjatycką,
eskimoską
,
indiańską
i oceaniczną (
Polinezyjczycy
i
Mikronezyjczycy
). Pierwotnie występowała w południowo-wschodniej i wschodniej
Azji
, skąd rozprzestrzeniła się na obie
Ameryki
gdzie znana była jako
Indianie
(w znacznej mierze wyparci i wyniszczeni przez Europejczyków w okresie kolonializmu).
Mieszkańcy Azji Środkowej wykazują albo cechy rasy żółtej (zwłaszcza ludy koczownicze, takie jak
Kazachowie
,
Mongołowie
i
Kirgizi
), albo też formy przejściowe między rasą białą i żółtą (zwłaszcza
Uzbecy
i
Tadżycy
, sąsiadujący z białymi
Irańczykami
).
Przedstawiciele tej rasy charakteryzują się następującymi cechami
antropologicznymi
:
Zobacz też
Przypisy