Żeglarz portugalski
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	parzydełkowce
Gromada	stułbiopławy
Rząd	rurkopławy
Rodzina	Physaliidae
Rodzaj	Physalia Lamarck , 1801
Gatunek	żeglarz portugalski
Nazwa systematyczna
Physalia physalis[1]
( Linnaeus , 1758)

Physalia physalis na piasku

Żeglarz portugalski, bąbelnica bąbelcowa, żywłoga, aretuza (Physalia physalis) – mocno parzący gatunek rurkopława z rodziny Physaliidae, kosmopolityczny, kolonijny parzydełkowiec , obejmujący kilkadziesiąt osobników wspólnie żyjących. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Physalia i jedynym rurkopławem występującym w dużych skupiskach. Ma charakterystyczny, unoszący się na powierzchni wody pęcherz (pneumatofor) zakończony małym żagielkowatym grzebieniem służącym do przemieszczania się kolonii. Od spodu zwisają polipy spełniające funkcje rozrodcze lub odżywcze, z których te ostatnie mogą osiągać długość kilkunastu metrów długości. Żeglarz portugalski ma bardzo silne parzydełka , które mogą być groźne dla człowieka.

Występowanie

W większości mórz, ale najczęściej spotyka się je w prądzie zatokowym północnego Atlantyku oraz w subtropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku. W morzach tropikalnych potrafi tworzyć ogromne ławice^[2].

Charakterystyka

Żeglarz portugalski tworzy kolonie o skróconym pniu. Długość pojedynczej kolonii dochodzi do 30 cm^[2]. Kolonia ma wypełniony gazem pneumatofor leżący na powierzchni wody, oraz zwisające z niego szeregi tentakul złożonych z osobników żywicielskich i płciowych, oraz z poskręcanych nici chwytnych ("macek") zaopatrzonych w komórki parzydełkowe służącą do paraliżowania ofiary. Ruchy tych nici przenoszą sparaliżowaną ofiarę do kolonii polipów, która znajduje się pod gazowym pęcherzem. Pomiędzy nićmi żeglarza portugalskiego często występują ryby z rodzaju Nomeus, zwane nomeuszami, które żywią się częściami kolonii, ale same czasami stają się ofiarami rurkopława.

Rozmnażanie

Nie jest do końca jasne, w jaki sposób aretuza się rozmnaża . Wiadomo jednak, że rozmnaża się bezpłciowo i, że w koloniach znajdują się polipy odpowiedzialne za rozród . Z nich powstają nowe kolonie . Jeśli przyjmiemy ten punkt widzenia, zauważymy, że aretuzy mogą się nieustannie replikować, co wyjaśniałoby ich wielką ilość. Przypuszcza się również, że żeglarz portugalski podczas śmierci wydala plemniki i jajeczka do oceanu , z których to powstają nowe meduzy .^[]

Ochrona

Niewiele wiadomo, jak bardzo wrażliwa jest aretuza na zanieczyszczenie morza i jak reaguje na zmniejszenie zasobów rybnych morza. Obecnie jednak ten gatunek nie jest bezpośrednio zagrożony.

Przypisy

Bibliografia