Ōgai Mori (
jap.
森 鷗外, Mori Ōgai), ur. 17 lutego 1862 w Tsuwano, zm. 8 lipca 1922 w
Tokio
) – japoński lekarz, pisarz, poeta, tłumacz.
Urodził się jako Rintarō Mori w Tsuwano w dzisiejszej prefekturze Shimane. Jego rodzina służyła od pokoleń jako lekarze
daimyō
hanu
Tsuwano. Jako najstarszy syn został wysłany na naukę do konfucjańskiej akademii, gdzie uczył się tradycyjnej chińskiej medycyny. Ponadto, brał lekcje rangaku (zachodniej/holenderskiej medycyny). W 1872 r., po
restauracji Meiji
i zniesieniu hanów, z całą rodziną przeniósł się do
Tokio
. Uczył się języka niemieckiego u Amane Nishi (1829-1897) i w 1874 r. został przyjęty do rządowej szkoły medycznej (później przekształconej w Szkołę Medyczną Uniwersytetu Tokio). Ukończył studia w 1881 roku. W tym czasie zajął się literaturą. Trafił do
Cesarskiej Armii Japońskiej
, gdzie miał zamiar specjalizować się w medycynie wojskowej i higienie. Został wysłany do Niemiec, gdzie w latach 1884-1888 w Monachium, Dreźnie, Lipsku i Berlinie studiował dalej medycynę. Był pierwszym Japończykiem, który podróżował pociągiem
Orient Express
.
Po powrocie do Japonii uzyskał wysoką pozycję jako lekarz wojskowy w japońskiej armii. Z własnych środków założył czasopismo medyczne. Oprócz niego stworzył także czasopismo literackie Shigarami sōshi, wydawane w latach 1889–1894, i opublikował swoje pierwsze poezje (Omokage, 1889).
W 1899 r. ożenił się z Toshiko Akamatsu, córką admirała Noriyoshi Akamatsu. Rok później rozwiódł się z niejasnych powodów.
Podczas
wojny chińsko-japońskiej
(1894-95) został wysłany do Mandżurii. Z czasem zaczął być krytykowany za uparte negowanie nowych odkryć naukowych na temat etiologii
beri-beri
. Mori nie uznał dowodów przedstawionych przez
Takaki Kanehiro
i wierzył we wcześniejsze hipotezy, które głosiły, że jest to choroba zakaźna. W Mandżurii na beri-beri zmarło 27 tys. japońskich żołnierzy, 47 tys. zginęło w walce. W 1907 r. został naczelnym chirurgiem armii. Przeniesiony do rezerwy w 1917 roku.
Dzieła
- Maihime (舞姫,, 1890)
- Utakata no ki (うたかたの記,, 1890)
- Fumizukai (文づかひ,, 1891)
- Wita sekusuarisu (ヰタ・セクスアリス,, 1909)
- Seinen (青年, 1910)
- Gan (雁, 1911–13)
- Okitsu Yagoemon no isho (興津弥五右衛門の遺書,, 1912)
- Sanshō Dayū (山椒大夫, 1915)
- Takasebune (高瀬舟文, 1916)
- Shibue Chūsai (渋江抽斎,, 1916)
Linki zewnętrzne
