Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Édouard Daladier

Édouard Daladier

Édouard Daladier
Data urodzenia 18 czerwca 1884
Data śmierci 10 października 1970
Premier Republiki Francuskiej
Okres urzędowaniaod 31 stycznia 1933
do 26 października 1933
Przynależność politycznaPartia Radykalno-Socjalistyczna
Poprzednik Joseph Paul-Boncour
Następca Albert Sarraut
Premier Republiki Francuskiej
Okres urzędowaniaod 30 stycznia 1934
do 9 lutego 1934
Poprzednik Camille Chautemps
Następca Gaston Doumergue
Premier Republiki Francuskiej
Okres urzędowaniaod 10 kwietnia 1938
do 21 marca 1940
Poprzednik Léon Blum
Następca Paul Reynaud

Édouard Daladier (ur. 18 czerwca 1884 , zm. 10 października 1970 ) – francuski polityk.

W latach 1919 - 1940 był deputowanym do parlamentu, kilkakrotnie ministrem różnych resortów (m.in. kolonii – 1924 - 1925 , robót publicznych – 1930 - 1932 , wojny – 1936 - 1937 ). Trzykrotnie był też premierem rządu – w 1933 , 1934 i od kwietnia 1938 do marca 1940 r. Był jednym z przywódców Partii Radykalnej. Kiedy afera Stavisky'ego przesądziła o upadku rządu Camille'a Chautempsa prezydent powierzył mu sformowanie nowego gabinetu. Słynął z nieudolności i korupcji.

W dniu 6 lutego 1934 roku monarchistyczny dziennik "L'Action Francaise" wezwał swoich czytelników: "Po wyjściu z biur paryżanie udadzą się przed Izbę Deputowanych, aby dać do zrozumienia rządowi i jego parlamentarnym poplecznikom, że mają dość tego wstrętnego reżimu." O godzinie 18.00 na Placu Concorde zgromadziły się tłumy ludzi, głównie członkowie i sympatycy organizacji monarchistycznych , narodowych, faszystowskich i kombatanckich – Akcji Francuskiej , Kamelotów Króla , Krzyży Ognistych , Młodzieży Patriotycznej , Solidarności Francuskiej . Organizatorzy oceniali liczbę ludzi na blisko 200 tys. Około 19.30 na moście Concorde policja otworzyła ogień do tłumu. Rozruchy ustały dopiero o północy. Katolicki dziennik "La Croix" napisał o "szlachetnej krwi przelanej na Placu Zgody". Lewicowa prasa zarzucała demonstrującym próbę przeprowadzenia zamachu stanu. Premier E. Daladier w oficjalnym komunikacie skłamał, że zginęło tylko 6 demonstrantów i aż 3 policjantów, a 350 osób (w tym 180 policjantów) odniosło rany. W rzeczywistości poległo lub zmarło z odniesionych ran 16 uczestników demonstracji i 1 policjant. Było też 2329 rannych, w tym 1764 policjantów. "Krwawy wtorek" doprowadził do upadku gabinetu E. Daladiera. Nie zniknął on jednak z polityki.

Édouard Daladier (w środku) z Joachimem von Ribbentropem podczas konferencji monachijskiej w 1938

We wrześniu 1938 roku podpisał układ monachijski , w wyniku którego Czechosłowacja utraciła Kraj Sudecki , fortyfikacje i możliwość skutecznej obrony, a 15 marca 1939 roku niepodległość. Stał na czele rządu w pierwszym etapie II wojny światowej . W 1940 roku został aresztowany przez rząd Vichy , sądzony w 1942 roku w Riom , a następnie deportowany do Niemiec i uwięziony w obozach koncentracyjnych w Dachau oraz w Buchenwaldzie .

Mimo kompromitującej nieudolności został w 1946 roku wybrany deputowanym do Zgromadzenia Konstytucyjnego IV Republiki, zaś w latach 1946- 1958 do Zgromadzenia Narodowego. W latach 1947 - 1954 był przewodniczącym Ugrupowania Lewicy Republikańskiej, w latach 1957 - 1958 przewodniczącym Partii Radykalnej. Sprzeciwiał się utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Obronnej, występował także przeciwko układom paryskim. Przeciwnik prezydenta de Gaulle'a, protestował przeciwko ograniczeniu roli parlamentu w Konstytucji V Republiki.


Inne hasła zawierające informacje o "Édouard Daladier":

1932 ...

Stepan Bandera ...

1933 Paul von Hindenburg powołał Hitlera na stanowisko kanclerza w koalicyjnym rządzie.we Francji Édouard Daladier sformował rząd. 1 lutego – w Berlinie , jako kanclerz , Adolf Hitler ...

1925 ...

1929 ...

1938 oczyszczony z zarzutów o skłonności homoseksualne przez niemiecki sąd wojskowy. 10 kwietnia – Édouard Daladier zostaje premierem Francji. Mianuje ministrem spraw zagranicznych zwolennika ustępstw Georgesa ...

1857 ...

Charles de Gaulle ...

Sanok ...

OUN-B ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Édouard Daladier":

205 Charakterystyka polityki państw totalitarnych. Geneza II Wojny Światowej (plansza 12) ...

Algorytm rekurencyjny (plansza 6) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie