Zuozhuan (wym. dzło-dżłan, Przekazy Zuo; także 左氏傳, Zuǒshì zhuàn - "komentarz pana Zuo") – najstarsze chińskie dzieło opisujące wydarzenia historyczne w sposób narracyjny , obejmuje okres 722 do 468 p.n.e. Tradycyjnie przypisywany Zuo Qiumingowi (左丘明) i traktowany jako komentarz do Kroniki Wiosen i Jesieni . Obecnie jest to kwestionowane przez część uczonych, którzy uważają, że pierwotnie był niezależnym dziełem. Najbardziej znani badacze Zuozhuanu, jak np. Yang Bojun (楊伯峻) twierdzą, że dzieło to zostało skompilowane w epoce Walczących Królestw , nie później niż w roku 389 p.n.e. Jest on jednym z najważniejszych źródeł pozwalających zrozumieć historię epoki Wiosen i Jesieni .

Tematyką Zuozhuanu jest przede wszystkim historia postępującego upadku dynastii Zhou i rywalizacja pomiędzy poszczególnymi państwami feudalnymi. Notuje wiele szczegółów dotyczących ówczesnych rytuałów i norm społecznych, systemu prawnego, zwyczajów i związków pomiędzy różnymi ludami, poglądów etycznych, wiedzy astronomicznej i geograficznej oraz ówczesnego piśmiennictwa i legend, co sprawia, że jest kopalnią wiedzy na temat ówczesnych Chin. Napisany z konfucjańskiej perspektywy, jest jednocześnie ważnym źródłem informacji na temat prehanowskiego konfucjanizmu .

Napisany żywym i zwięzłym językiem, uważany jest za jedno z arcydzieł klasycznej prozy chińskiej. Razem z Zapiskami historyka był traktowany jako najlepszy model do naśladowania przez liczne pokolenia prozaików dawnych Chin.