Celem jest stworzenie
zapory ogniowej
, która ma uniemożliwić szturm na bronione pozycje. Ogień wykonywany jest przez w miarę możliwości ciągły ostrzał artyleryjski pasa ziemi pomiędzy pozycjami obrony a pozycjami nieprzyjaciela. Ogień zaporowy wykorzystywany był przede wszystkim w
I wojny światowej
na froncie zachodnim.
Podobnie jak w przypadku ognia artyleryjskiego chodzi o stworzenie
zapory ogniowej
jednak na mniejszą skalę. Zazwyczaj używane wtedy gdy trzeba osłonić kogoś (medyka i rannego) lub coś (beczki z chemikaliami). Tworzony przez ciągły ostrzał z broni maszynowej w danym kierunku.
Bibliografia
"Leksykon wiedzy wojskowej"; Wydawnictwo MON. Warszawa 1979
Stanisław Koziej: "Teoria sztuki wojennej". Warszawa 1993.
Inne hasła zawierające informacje o "Ogień zaporowy":
