Narodowy zasób archiwalny – pojęcie, które do archiwistyki polskiej wprowadziła ustawa z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1396 , z późn. zm.). Oznacza dokumentację zawierającą ważne informacje o wszelkich przejawach życia narodu w przeszłości i obecnie, która to dokumentacja w wyniku selekcji została zakwalifikowana do wieczystego przechowywania. Pojęcie to zostało wprowadzone przez ustawę w celu otoczenia opieką państwa wartościowych materiałów archiwalnych , które nie są jego własnością. Narodowy zasób archiwalny dzieli się na państwowy oraz niepaństwowy. Państwowy zasób archiwalny to ten, który jest przechowywany w instytucjach państwowych (np. w archiwach państwowych , bibliotekach itp). i jest własnością państwa. Zasobem niepaństwowym zaś nazywamy tę część dokumentacji, która przechowywana jest w instytucjach niepaństwowych (np. partie polityczne, stowarzyszenia, kościoły itp.) (zasób ewidencjonowany , publiczny) oraz w rękach prywatnych (zasób nieewidencjonowany, prywatny). Dokumentacja prywatna wchodząca w skład narodowego zasobu archiwalnego podlega ochronie jako dobra kultury .

Schemat narodowego zasobu archiwalnego

Bibliografia