Zapalenie tchawicy ( łac. tracheitis) – choroba górnych dróg oddechowych , zazwyczaj o etiologii wirusowej^[1]. Najczęstszymi drobnoustrojami są wirusy grypy, paragrypy, rhino, adeno, RS oraz rzadziej bakterie atypowe: Chlamydia pneumoniae oraz Mycoplasma pneumoniae ^[1]. W formie ostrej przebiega często z zapaleniem oskrzeli oraz krtani ( pseudokrup )^[1]. Zakażenie tchawicy może być wstępem do zapalenia oskrzeli . W postaci przewlekłej często ma wspólna etiologię i przebieg z przewlekłym zapaleniem gardła. Ostre zapalenie tchawicy zaczyna się nagle bólami za mostkiem, nasilającymi się przy głębokim oddychaniu oraz kaszlem , początkowo suchym i bolesnym, następnie przechodzącym w kaszel wilgotny. Schorzeniu mogą towarzyszyć inne objawy stanu zapalnego, takie jak stany podgorączkowe, osłabienie i złe samopoczucie.

Leczenie

Leczenie polega na zapewnieniu choremu właściwego powietrza do oddychania, a wiec ciepłego, czystego i wilgotnego. Stosuje się inhalację z węglanu sodowego, olejków eterycznych lub ziół o działaniu ściągającym. Podaje się leki przeciwzapalne, w wyjątkowych przypadkach sulfonamidy . Ponieważ czynnikiem sprawczym najczęściej są wirusy, podawanie antybiotyków jest bardzo dyskusyjne^[1].

Przypisy