Pomnik Matsuo Bashō w Ōgaki , Gifu

Bashō Matsuo ( jap. 松尾 芭蕉, Matsuo Bashō, ur. 1644 , zm. 28 listopada 1694 ) – pseudonim Matsuo Munefusy, japońskiego poety , znanego też po prostu jako Bashō, gdyż tak najczęściej podpisywał swoje dzieła. Powszechnie uznawany jest za jednego z największych pisarzy okresu Edo , szczególnie ceniony jest jego wkład w rozwój haikai , za twórcę którego jest uważany, a jego imię stało się nierozerwalne z tym gatunkiem poezji.

Urodził się w prowincji Iga niedaleko Kioto jako syn samuraja , sam również był samurajem. Jego pierwszy wiersz został opublikowany w Kioto w 1664 roku. Po śmierci swego pana w 1666 roku porzucił służbę, aby studiować literaturę i kaligrafię . Po roku 1672 przeniósł się do Edo . Był już wtedy uważany za mistrza haiku, wydawał własne tomy poezji i był sędzią na konkursach poetyckich.

Nie był usatysfakcjonowany swoimi osiągnięciami, pocieszenia szukał w filozofii zen . W późniejszym okresie dużo podróżował, tworząc w trakcie podróży dzienniki poetyckie, z których najsłynniejszy Oku no hosomichi (奥の細道, pol. Ścieżki północy), napisany w latach 1689 - 1690 , uchodzi za arcydzieło literatury japońskiej.

Basho - drzeworyt Hokusai