Wagrowie – najdalej na zachód wysunięte nadmorskie (Wagria nad Bałtykiem) plemię połabskie , odłam Obodrytów , graniczące od zachodu z germańskimi Nordalbingami . Zamieszkiwali wybrzeża Bałtyku nad dolną Trawną , główny ośrodek – Starigrad, u Adama z Bremy jako Aldinburg datowany na rok 700 , dziś Oldenburg w Niemczech leżące w landzie Szlezwik-Holsztyn . W czasach wodza Obodrytów Drożko w rejonie Wagrii nad rzeką Swentaną doszło w 798 do bitwy nad rzeką Swentaną w której Obodryci sprzymierzeni z Karolem Wielkim pokonali szczep Sasów zwany Nordalbingami . W wyniku wojny Karol przyznał Wagrom dalsze terytoria Sasów, jednak wkrótce Obodrzyci zostali pokonani przez Danów pod wodzą Gudfreda . Dopiero traktat w Heiligen podpisany w 811 przez Hemminga odgraniczył posiadłości Duńczyków od Państwa Franków obejmujących sprzymierzonych z nimi Obodrytów. Po umocnieniu pozycji Sasów wewnątrz imperium na granicy wybudowano Limes saksoński, który wyznaczał granicę terytoriów Wagrów.

Tereny Wagrów między rzeką Schwentine(Swentaną) a wyspą Fehmarn

lbin Podbite przez Niemców i stopniowo od XII wieku kolonizowane (ok. 1140 Adolf II Holsztyński wciela w życie plan zasiedlania ziem Wagrów przez osadników niemieckich i holenderskich).

Zobacz też: słowianie połabscy , plemiona słowiańskie , Słowianie