Wyspy Sołowieckie – grupa
wysp
, położonych w Zatoce Onega na
Morzu Białym
, wchodzących w skład
obwodu archangielskiego
w
Rosji
i zamieszkanych przez 968 osób (2002). Największe z nich to:
- Sołowiecka (albo Wielka Sołowiecka) – 246 km²
- Anzerska – 47 km²
- Wielka Muksałma – 17 km²
- Mała Muksałma – 0,57 km²
- Wielka Zajęcza – 1,25 km²
- Mała Zajęcza – 1,02 km²
Ponadto w skład archipelagu wchodzi około 100 małych wysepek. M. Wilk w cytowanej niżej książce podaje nazwy jeszcze kilku innych wysp tego archipelagu: Babia, Psia, Wronia, Popia, Filipowa. Na wyspach archipelagu jest ponad 200 zarybionych jezior. Powierzchnia łączna wysp: 347 km². Najwyższe wzniesienie – 86 m n.p.m.
Nizinne i pagórkowate ukształtowanie terenu, wyspy są porośnięte
tajgą
; liczne
jeziora
i
torfowiska
.
Na największej z wysp znajduje się
Monastyr Sołowiecki
. W czasach
Imperium Rosyjskiego
Wyspy Sołowieckie były miejscem zsyłek więźniów politycznych, a w Rosji sowieckiej – pierwszych
łagrów
.
W roku
1992
zespół historyczny, kulturalny i naturalny tych wysp został wpisany na
listę światowego dziedzictwa
UNESCO
.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Bibliografia
Mariusz Wilk, Wilczy notes, wyd. słowo/obraz terytoria,
Gdańsk
,
1998
,
ISBN
83-87316-86-5